Het zijn heftige weken geweest , zo aan het begin van het jaar, regelmatig videobellen met de familie om op de hoogte te blijven van de situatie rondom mijn zus (Rebecca) en moeder. Dankbaar voor de techniek.
Nu na 4 weken is mijn moeder zover opgeknapt dat ze mag gaan revalideren in de plaats waar ook mijn vader woont, dit vinden we echt een zegen dat daar een plekje vrij kwam voor haar. Esther mijn andere zus heeft haar overredingskracht gebruikt bij de verpleging om onze moeder een paar dagen langer te houden in het ziekenhuis om dan een plek te krijgen waar de revalidatie plaats vindt. Mijn vader is nu zelfs in staat om haar twee keer op de dag te bezoeken en kan het ook lopend doen, voor overige familieleden is het ook fijn dat ze dichtbij is. Zelfs Rebecca heeft haar al bezocht, Rebecca is nog niet helemaal de oude maar we bidden ook voor haar herstel en situatie.
Dan bereikte ons vorige week ook het goede nieuws dat onze vriend vrij is gekomen uit de gevangenis, geheel onverwacht maar wat zijn we blij! We danken God en alle mensen die gebeden hebben voor deze situatie, het is nog niet helemaal klaar, maar zijn zo blij dat we elkaar weer kunnen ontmoeten en bezoeken. Hij is niet ongeschonden uit de strijd gekomen en heeft heel wat meegemaakt in de gevangenis, dit zal tijd vergen om alles een plek te geven en te herstellen.
We hebben elkaar al een paar keer ontmoet en hebben begrepen dat hij zowat alles heeft achtergelaten in de gevangenis aan goederen, zijn bijbel en kleding, en schoenen, hij kwam alleen in hemd en korte broek naar buiten, en dan ben je vrij en wordt je aan je lot overgelaten, en zie dan maar in contact te komen met vrienden of familie, en dan moet je op straat vragen of je iemands telefoon mag gebruiken, wat eerst door verschillende mensen wordt geweigerd, we zien dit soort scenario’s vaak in films maar hier gebeurt het dus wel echt.
We zijn ook zo dankbaar voor een aantal goede vrienden hier waar we regelmatig mee op trekken, soms samen eten of een dag pad gaan. Heerlijke momenten zijn dit.
Ook zijn we de afgelopen maanden zo gezegend met het werk, het hoogseizoen is nu aangebroken en dat levert extra werk op zodat we nu in staat zijn om een auto te gaan kopen. Dit gaat wel wat anders dan in Nederland, en is dus een groot avontuur, maar daar vertel ik de volgende keer weer over.
De mevrouw Amalia van de fruit en groente kraam is door de huurder van het restaurant en minimarkt weggestuurd, ze maakte teveel omzet denken we, nu staat ze net buiten de marina op de openbare weg, en wij als cruisers ondersteunen haar.
Vandaag heb ik nog mogen getuigen in het spaans aan deze familie!